- Dewi Mahakala_en

MASTIF TYBETANSKI, TIBETSKA DOGA, TIBETAN MASTIF, TIBET MASTIFF, DOGO DEL TIBETO, LE DOGUE DU TIBET

WZORZEC RASY:
POCHODZENIE: Tybet
PATRONAT: FCI , NR
KLASYFIKACJA FCI: Grupa II, Sekcja 2.2 , nie wymagane próby pracy
DATA OPUBLIKOWANIA AKTUALNIE OBOWIAZUJACEGO WZORCA: 24.03.2004
SKRÓT HISTORII RASY:
Mastif tybetański , Do-khyi (tyb.) jest prastarą rasą pracującą plemienia Nomadów w Himalajach i tradycyjnym stróżem i obrońcą klasztorów tybetańskich. Rasa otoczona wielką aura tajemniczości od czasów pierwszego jej odkrycia w czasach starożytnych. Poczawszy od wzmianek Arystotelesa (384-322 p.n.e.) aż do opisów Marco Polo , który odbył podróż do Azji w 1271 roku, wszystkie historyczne przekazy wychwalaja naturalną siłę i wielkie wrażenie jakie wywarły te psy - zarówno pod względem wyglądu jak i psychiki .Nawet ich szczekanie opisywane było jako unikalna i wysoko ceniona cecha rasy. Wiodący dziejowi europejscy kynolodzy jak Martin, Youatt, Megnin, Beckmann, Siber, jak również Strebel i Bylandt mocno podkreślali swoje zafascynowanie pochodzeniem i rolę jaka pełnił Mastif Tybetański w kulturze Tybetu. Niektórzy nawet rozważali tezę, że rasa ta stanowi praojca dla wszystkich mastifów i molosów pochodzenia górskiego. Jednym z pierwszych znanych Mastifów Tybetańskich, który pojawił się na Zachodzie był samiec wysłany Krolowej Victorii przez Lorda Hardinga (późniejszy Viceroy Indii) w 1847 roku. Następnie w 1880 roku Edward VII (później Książę Walii) przywiózł dwa samce do Anglii. Najwsześniej rozpoznanym miotem Mastifów Tybetańskich był miot urodzony w Berlińskim ZOO w 1898 roku.
WYGLĄD OGÓLNY:
Pełen siły, masywny, dobrze zbudowany, z mocą kością. Robiący wrażenie, pełen ekspresji, o poważnym i dumnym wyrazie. Kombinacja majestatycznej siły dostojeństwa i wytrzymałości, zdolny do pracy we wszystkich warunkach klimatycznych. Rasa dorastająca powoli. Suki pełną dojrzałość osiągają w wieku przynajmniej 2-3 lat, a psy 4 lat.
ISTOTNE PROPORCJE:
Czaszka mierzona od potylicy do stopu równa kufie mierzonej od stopu do końca nosa, ale kufa może być nieco krótsza.
Tułów lekko dłuższy niż wysokość mierzona w kłębie.
ZACHOWANIE I TEMPERAMENT:
Niezależny. Opiekuńczy. Respektujący polecenia. Najbardziej lojalny dla swojej rodziny i terytorium.
GŁOWA:
Szeroka, ciężka i mocna. W wieku dojrzałym fałdy mogą rozciągać się ponad oczami i w dół aż do kącików warg.
- mózgoczaszka:
czaszka:
szeroka ,bardzo lekko zaokrąglona, z mocno zaznaczoną potylicą
stop:
dobrze zaznaczony
- trzewioczaszka:
nos:
szeroki, tak ciemny jak możliwe w odniesieniu do koloru włosa, nozdrza dobrze rozwinięte
kufa:
raczej szeroka, dobrze wypełniona i głęboka, koniec kufy kwadratowy
wargi:
dobrze rozwinięte i okrywające żuchwę
zgryz:
szczęki mocne z doskonałym , regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, górne zęby ściśle zachodzą na dolne i są mocno osadzone w szczęce. Zgryz cęgowy dopuszczalny. Uzębienie ściśle dopasowane.
Oczy:
średniej wielkości, każdy odcień brązu w dostosowaniu do koloru włosa, im ciemniejsze tym lepsze. Osadzone regularnie, owalne i lekko ukośne. Powieki ściśle okrywające gałkę oczną. Wyraz dostojeństwa.
Uszy:
średniej wielkości, trójkątne, wiszące, osadzone pomiędzy górną częścią czaszki i poziomem oczu, opadające ku przodowi i przylegające do głowy, podniesione u nasady w stanie czujności. Pokryte miękkim krótkim włosem.
SZYJA:
Mocna, dobrze umięśniona i wysklepiona, bez przesadnego podgardla. Pokryta grubym, sterczącym włosem mniej obfitym u suk niż u samców.
TUŁÓW:
Mocny
- grzbiet; szeroki muskularny
- zad: szeroki i raczej płaski
- klatka piersiowa: raczej głęboka, umiarkowanie szeroka, z dobrze wysklepionymi żebrami sięgająca poniżej łokci
OGON:
Średniej długości. Osadzony wysoko w najwyższym punkcie linii grzbietu, noszony wysoko, lekko zakręcony nad grzbietem, gdy pies jest w stanie czujności, dobrze owłosiony.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:
Proste, dobrze kątowane, dobrze pokryte gęstym mocnym włosem.
Łopatki:
Ukośnie ustawione, muskularne.
Łokcie:
Ani zbyt przylegające, ani odstawione.
Przedramię:
Proste o mocnej kości.
Śródręcze:
Mocne, nieznacznie nachylone.
KOŃCZYNY TYLNE:
Silne, muskularne, z dobrym kątowaniem, Widziane z tyłu równoległe.
Uda:
Raczej długie, mocne, z dobrym mocnym umięśnieniem, ale nie przesadnie uwypuklonym.
Kolana:
Dobrze katowane.
Staw skokowy:
Mocny, nisko osadzony.
Piąty pazur: dozwolony.
Łąpy:
Dość szerokie, mocne, okrągłe i zwarte, z dobrym owłosieniem pomiędzy wysklepionymi palcami
CHODY/RUCH:
Pełen siły, ale zawsze lekki i elastyczny, z dobrym wykrokiem i akcją. Przy większej szybkości tendencja do jednośladu. Przy ruchu umiarkowanym pełen deliberacji. Zdolny do funkcjonowania w zróżnicowanym terenie.
SZATA:
Włos:
Jakość bardziej istotna niż ilość. Szata szorstka, gruba, włos na grzbiecie niezbyt długi. Z gęstym i raczej wełnistym podszerstkiem w zimie, który staje się raczej rzadki w lecie. Samce noszą wyraźnie więcej włosa niż suki. Włos delikatny ale szorstki, prosty i sterczący. Nigdy jedwabisty, lokowaty lub falowany. Szyja i ramiona mocno owłosione,
o wyglądzie grzywy. Ogon puszysty i dobrze owłosiony, tylne łapy dobrze owłosione w partiach górnych.
Kolor:
Głeboko czarny, z lub bez podpalania, błękitny, z lub bez podpalania, złoty od płowego aż do mocno rudego. Wszystkie kolory powinny być tak czyste jak możliwe. Podpalanie od jasnego do głębokiego orzechu. Biała gwiazdka na klatce piersiowej dopuszczalna. Minimalne białe znaczenia na łapach dopuszczalne. Znaczenia nad oczami, na dolnych partiach kończyn i od spodniej strony ogona, znaczenia na kufie, tolerowane "okulary" wokół oczu.
WIELKOŚC:
Mierzona w kłębie:
- psy: minimum 66 cm
- suki: minimum 61 cm
WADY:
Każde odstępstwa od wzorca winny być traktowane jako wady. Ich ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.
POWAŻNE WADY:
- brak kondycji i sprawności
- głowa limfatyczna lub przesadnie pomarszczona
- ruch kołyszący
- szeroko i/lub nisko osadzone uszy
- jasne lub wyłupiaste oczy
- słaba pigmentacja, szczególnie nosa
- beczkowate żebra
- mocno zakręcony ogon nad stawami biodrowymi
- ciężki ruch
- poniżej minimalnego wzrostu, tolerancja do 2 cm
WADY DYSKAWALIFIKUJĄCE:
- Agresja lub bojaźliwość
- Tyłozgryz lub przodozgryz,
- Każdy inny kolor szaty niż wymienione we wzorcu, jak np. biały, kremowy, szary, brązowy, fioletowy, pręgowany, wielokolorowe
Każdy pies wyraźnie odbiegający zachowaniem lub wyglądem od wzorca powinien być zdyskwalifikowany.
UWAGA: Psy musza mieć dwa, normalnie rozwinięte jądra w pełni usytuowane w mosznie.